چرا امروز را از دست بدهیم؟
امروز بهترین روز دنیاست. عاشق لذت بردن از دقایق و شرایط موجود زندگی. این یک هنره که ما باید یاد بگیریم. ما هنر لذت بردن از دقایق زندگی رو با دور شدن از صدای ذهنمون میتونیم یاد بگیریم. یادمون باشه اونی که تو سر ما داره با ما حرف میزنه، داستان میخواد درست کنه. میخواد تمام تلاششو بکنه ثابت کنه به ما که ما نمیتونیم از زندگی لذت ببریم چون دلار گرون شده، چون دیروز این اتفاق افتاده، چون امکان داره فردا اینجوری بشه… تمام تلاشش رو میکنه. در صورتی که من تو این زندگی نه اومدنم دست خودم بوده نه رفتنم دست خودمه. تو این مابین اگه بهترین حالت 100 سال هم بخوام زندگی کنم لخت اومدم لخت میرم.
یادمون باشه ما تو هر وضعیت زندگی که هستیم، تو حالت سود هستیم، تو حالت برد هستیم. من چیزی نداشتم به این دنیا اومدم الان هر چی که دارم اون سود منه. حالا اگر ده تا بوده، شده پنج تا، بازم 5 تا دارم.
اگه صد خروار مسئله داری و یک جو شادی، اون صد خروار مسئله رو بریز دور و اون یک جو شادی رو ببین. دوستان اطلاعات خودمونو بریزیم دور. دانش و آگاهی رو بریزیم دور. ما به این دنیا نیومدیم که هی از همدیگه یاد بگیریم، بدوییم، بترسیم، برنجیم. صبح که از خواب بیدار میشیم تا شب میخوایم حرص بخوریم، رنجش تولید کنیم، رنجش پیدا کنیم… نه! من امروز رو دیدم که کیف کنم. کار ما نیست. شناسایی راز گل سرخ، کار ما شاید این است که در افسون گل سرخ شناور باشیم. برو خوش باش. عشق کن که ندانی ز کجا آمده‌ای، عشق کن که ندانی به کجا خواهی رفت. دنبال چی هستی؟
خدایا شکرت که امروز رو دیدم. خدایا شکرت که سالمم. خدایا شکرت این شرایط رو دارم. خدایا شکرت که میتونم باهات صحبت کنم، با اعتقاد و باور و ایمانم. مهم نیست خدای تو کیه. مهم اینه که اعتقاد داشته باشی، باور داشته باشی. موسی کلیم الله باور داشت. به دریا زد و دریا باز شد. یوسف پیغمبر باور داشت. ته چاه صبر کرد، تو اسارت صبر کرد، تو زندان صبر کرد و در آخر عزیز مصر شد. عباس ایمان داری؟ باور داری که باید صبر کنی؟ باور داری که یه نفر داره زندگی تو رو کارگردانی میکنه؟ یه نظم کیهانی؟
