رها کن تا سبک شوی
یکی گفت عباس آقا من انقدر بزرگ نشدم که ببخشم، گفتم اگه ببخشی بزرگ میشی. بله، ما با بخشیدن دیگران خود بخشیده میشویم. با درک کردن دیگران درک خود را بالا میبریم. با فهمیدن دیگران فهمیده میشویم. با دوست داشتن دیگران دوست داشته میشویم.
این جهان برعکس داره کار میکنه. تو داری فقط بیخودی میدوی، ساز تو داری اشتباه میزنی. بابا یاد بگیر استفاده کنی از موجودیت زندگیت، از تواناییهات، یاد بگیر، متوجه باش، بخش اعظم پیشرفت روحانی توی از دست دادن است، نه تو به دست آوردن. به دست آوردنه حرصه. طرف دو تا کارخونه داره، 400 تا پرسنل داره، دو هزار میلیارد مال داره، میگه عجب گرفتاری شدیم عباس آقا. گفتم تو گرفتار شدی؟ نه، این اعتیاده، این عادته، این روش مسموم زندگیه.
خیلیا میان دوره‌های مثبت اندیشی میخرن… دوره بخریم چه جوری به دست بیاریم؟ چه جوری بیشتر پولدار شیم؟ چه جوری بیشتر پیدا کنیم؟ بابا دوره باید بخری چه جوری از دست بدی! چه جوری رها کنی! چه جوری رها بشی! چه جوری رد کنی…
عشق کن که ندانی ز کجا آمده ای، کیف کن که ندانی به کجا خواهی رفت. هر چی داری رو برو امروز حال کن. چو فردا بیاید فکر فردا کنی. روزی فردا رو که امروز نباید بخوای. روزی ده سال دیگه هم مردم میخوان چه برسه به فردا، بعد نمیدونن حالشون بده. دائم میشینن پیش هم منفی‌گرایی می‌کنن، نمیدونن حالشون بده. پس یاد بگیریم توانایی هامون رو بشناسیم. تو لحظه باشیم با اون شرایطی که داریم از زندگی لذت ببریم نسبت به شرایطی که داری باید یه برنامه بریزی از زندگی لذت ببری. این حق توعه، نکنی کلاه سرت رفته.
دست از کنترل دیگران بردار، شکرگذار باش، قدرشناس باش، داشته هات رو ببین، تا بتونی تو لحظه زندگی کنی، طوری که هم خودت لذت ببری هم اطرافیانت. ما نماینده خداییم، ما فرزند خداییم، ما عشق و نور الهی درونمان جاری ست. ما قلبمون به عشق میتپه. ما دلمون پر از نور الهی شکر که این اتفاقات خوب رو میبینیم.
دمتون گرم، مراقب خودتون باشین.
