به ندای قلبت گوش کن
آب مایه اصلی حیاته. اصلی ترین نعمت زندگی است. مایه رشد و شکوفایی است. وقتی از این نعمت زیبا استفاده می کنید، دعا کنید. دعا یعنی خروج از زمان. دعا یعنی ارتباطی عمیق با باورها و اعتقادات خودتون.
الهی شکر که میتونم با چند تا کار خیلی ساده، لحظات خوبی را برای خودم خلق کنم. صبح زود بیدار شم، یکم پیاده روی کنم، کتاب بخونم، یه دمنوش بخورم، به یه دوستی زنگ بزنم حالشو بپرسم، اگر کاری از دستم بر میاد براش انجام بدم تا بتونم احساس ارزش رو تو خودم تولید کنم.
یکی از چیزهایی که ذهن نمیذاره شما خوشحال باشین و راضی باشین، تماما تلاش می کنه شما رو از احساس رضایت و ارزش خارج کنه. هر چی داری میگی کمه، هر کاری میکنی میگی کمه. یادمون باشه، ذهن، نفس است و سیراب شدنی نیست. ما نباید به صدای ذهن مون توجه کنیم، باید به ندای قلبمون توجه کنیم.
ذهن مکار و فریبکار و دغل کار است. برای اینکه بتوانیم احساس رضایت داشته باشیم باید یه کار جدید کنیم. از اون باورهای کهنه غلط دست برداریم. جست کنیم. تغییر کنیم. باید واحد حراست مون رو فعال داشته باشیم. حراست از کلام، نگاه، شنیدنمون، رفتارمون. باید یه کاری بکنیم که بر خلاف میلمونه. باید یه کار خوب بکنیم، اجازه ندیم کسی بفهمه. خیلی ساده، خیلی راحت. شما وقتی شروع میکنی به پیاده روی کردن، دور اولی که میخوای دور زمین چمن بزنی، شاید برات یه خرده سنگین و سخت و کسل کننده باشه. اما وقتی یه دور دو دور زدی دیگه میتونی ده دور به راحتی با عشق و با ذوق قدم برداری.
وقتی پیاده روی میکنین سعی کنین دعا کنین. سعی کنین ذکر بگین. جملات خوب و مثبت. به چیزای خوب فکر کنین. به کلمات مثبت توجه کنید، نه اینکه پیاده روی کنیم و فکر و خیال کنیم، پیاده روی کنیم و داستانهای منفی ذهنمون رو دنبال کنیم. پس یادمون باشه ما میتونیم هر لحظه برای خودمون یه شرایط خوبی رو در نظر بگیریم.
یادمون باشه بچه ها اون چیزی که پدر و مادرا میخوان نمیشه. همون چیزی میشن که پدر و مادر ها هستن.
