مکث کن تا همه چیز درست شه
🌿 مکث کن تا همه چیز درست شه…
همه‌ی ما توی زندگی در حال دویدنیم.
اگه بشینی عقب و خودت رو نگاه کنی،
آدمی رو می‌بینی که آروم و قرار نداره…
همش در حال دویدن از یک نقطه به نقطه‌ی دیگه‌ست.
انگار شبیه یه مرغ پرکنده‌ایم!
فقط با این‌ور اون‌ور دویدنه که زندگیمون معنی پیدا می‌کنه.
شبیه به کسایی هستیم که یه چیزی گم کردند
و آروم و قرار ندارند.
می‌دویم این‌ور، نگاه میکنیم، می‌بینیم:
انگار اون چیزی نیست که دنبالش بودیم.
بدون مکث و درنگ،
نقطه‌ی دیگه‌ای رو نشونه می‌گیریم و دوباره می‌دویم…
انگار معتاد شدیم به این کار!
کارمون شده اینکه سرمون رو تند تند بچرخونیم
و با هول و وِلا دنبال هدف بعدی بگردیم.
نشونه بگیریم و بعد بدون توقف بدویم سمتش!
مثل کسی که توی کویر گیر کرده باشه
و فقط کارش اینه که سرش رو تند تند بچرخونه دنبال یه سراب…
بدو سمتش
و بعد که رسید، دوباره همون داستان رو تکرار کنه!
😔 بدتر از همه اینه که
وقتی دویدیم و رسیدیم به اون نقطه،
به خودمون شک نمیکنیم…
نمی‌گیم:
«باباجون! وایسا!»
مکث کن! ندو اینقدر…
انقدر ندو دنبال نقطه‌ی بعدی.
انقدر این‌طرف و اون‌طرف دنبال هدف بعدی نباش…
جواب راه‌حلت، خیلی ساده‌تر از اونیه که فکر میکنی.
🌬️ فقط کافیه مکث کنی.
یه نفس عمیق بکش.
توی همون نقطه‌ای که هستی، فقط بشین.
فرصت بده ضربان قلبت بیاد پایین.
انقدر نفس‌نفس نزن…
بذار نفست بیاد بالا.
بجاش آروم بشین،
بدون ترس و اضطراب، از ته وجودت چندتا نفس عمیق بکش…
چشم‌هات رو ببند
تا یه‌ذره آرامش بگیری.
🕊️ و برای چند دقیقه هم که شده
به هیچ‌چیز فکر نکن…
نه به نقطه‌ی بعدی،
نه این‌ور اون‌ور بچرخونی سرت،
نه جستجو،
نه دویدن…
💡 فقط «مکث کن»
همین!
خودِ مکث کردن، یعنی کار کردن…
خودِ دست و پا نزدن، یعنی بازسازی انرژی.
یعنی شفاف شدن ذهن
از اون حالت گل‌آلودی که براش ساختی.
پس اگه دنبال جواب راه‌حل‌هاتی،
همیشه این قانون رو یادت باشه:
🌱 مکث کن تا همه چیز درست شه…
